Jan van Nuland repareert als vrijwilliger fietsen van vluchtelingen in de noodopvang bij Heumensoord.
“Er leven hier 1000 Afghaanse vluchtelingen, de helft zijn kinderen, geïsoleerd in een tentenkamp in een bos. De afstand tot de stad is groot: je moet ruim 1,5 kilometer lopen tot aan de rand van het bos en dan nog is het een heel stuk voordat je in de stad bent. Die mensen zitten daar ondertussen al een paar maanden. Zij willen naar school, boodschappen doen en op bezoek bij stadsbewoners die ze hebben leren kennen. En dan is een fiets natuurlijk een uitkomst.
Hobby
De Yalla Foundation deed daarom een oproep om fietsen in te zamelen en daar hebben heel veel Nijmegenaren gehoor aan gegeven. Honderden fietsen zijn er ingezameld. Omdat er wel het een en ander mankeert aan de gedoneerde fietsen, heb ik mij aangemeld om ze te repareren. En ook als de fietsen in gebruik zijn, heb je wel eens een platte band of een kapotte verlichting. Vanuit Wijdoenmee hebben we een bijdrage ontvangen voor de materiaalkosten. Ik hou van fietsen maken en zo combineer ik mijn hobby met het helpen van mensen. Elke dinsdag ben ik vlakbij het kamp aanwezig om fietsen te repareren of ik werk in mijn schuurtje thuis in de stad.
Besloten Facebookgroep
Ik ben nu ongeveer drie weken bezig en ik heb al zo’n 30 fietsen gerepareerd en 20 donatiefietsen opgeknapt en uitgedeeld in het kamp. Het is fijn om op die manier een steentje te kunnen bijdragen aan de mobiliteit van de vluchtelingen in Heumensoord. Ik ben overigens niet de enige hoor, er zijn veel mensen die in actie komen. In de besloten Facebookgroep vertellen de vluchtelingen wat zij nodig hebben en daarop reageren Nijmegenaren die willen helpen of iets kunnen doen. Als je in deze tijd een beetje sombert over de instelling van de mensheid, moet je eigenlijk daar eens een kijkje nemen. Er zijn zóveel mensen die iets willen doen voor een ander. Het is bijzonder om onderdeel te zijn van dat grotere geheel.
Kinderzitje
Vorige week was hier een moeder met haar kind om een fiets op te halen. Toevallig had ik ook nog een kinderzitje gekregen en dat achterop de fiets gemonteerd. Ze was in tranen, nu kon ze ook haar kindje meenemen naar de stad. Dat raakt mij dan ook enorm. Iets simpels kan soms al zo’n verschil maken in iemands leven. Ik hoop dat het anderen inspireert: we kunnen echt meer voor elkaar doen dan je denkt.”